Domowe Wideo HD

Taka jak między HDV a MPEG-2 ;).
A jaka jest różnica między HDV a MPEG-2?

No tak. Może zacznijmy od początku. Aby zapisać obraz w postaci cyfrowej, konieczne jest podanie informacji, w jakim kolorze mają być wyświetlane jego poszczególne punkty. Taki obraz nazywamy nieskompresowanym i jego główną wadą jest olbrzymia ilość informacji jaką musimy przechowywać. Niestety dyski twarde zawsze są za małe 😉 w stosunku do naszych potrzeb, dlatego stosuje się różne sztuczki i triki, po których zastosowaniu obraz jest już skompresowany, czyli opisany mniejszą ilością informacji.

Sposób w jaki wykonuje się kompresję, nazywany jest algorytmem, formatem lub standardem kompresji. Kilka z tych sposobów zdobyło większą popularność ze względu na swoje zalety. Na  przykład MPEG-2 wykorzystywany jest do zapisu na płytach DVD, MPEG-1 na płytach CD w formacie VCD (Video CD), DivX jako efektywniejszy niż MPEG-2 służy do “wymiany” filmów w internecie. Ostatnio głośno jest o formacie Theora, ale na razie jest raczej wciąż w fazie eksperymentów.

Natomiast kodekiem nazywamy program, który wie jak skompresować obraz, aby zapisać go w postaci pliku a następnie rozkompresować ten plik w celu wyświetlenia obrazu. Oczywiście w przypadku filmu nie chodzi o pojedynczą klatkę ale cały ciąg obrazów, dlatego algorytmy kompresujące są bardziej zaawansowane. Od jakości kompresji zależy, jak dużo informacji jest wymagane do zapisania obrazu. Z drugiej strony, zastosowanie wydajnych i skomplikowanych algorytmów, wymaga dużego wysiłku obliczeniowego przy dekompresji.

Cztery firmy japońskie (Sony, Sharp, JVC i Canon), które opracowały format zapisu HDV, przyjęły jako podstawę standard kompresji MPEG-2. W 2003 roku, gdy została ogłoszona specyfikacja i niedługo później, gdy zaczęły pojawiać się kamery zapisujące w HDV, do edycji tego materiału wymagane były stosunkowo mocne komputery. Obecnie, dzięki postępowi w szybkości procesorów, wystarcza nawet niezbyt zaawansowana konfiguracja.

Format AVCHD powstał w kooperacji Sony i Panasonic, w zamierzeniu przeznaczony do zapisu beztaśmowego. I oczywiście standardem kompresji jest … h.264. Jest to algorytm z bardziej zaawansowanej grupy MPEG-4, do której należy m.in. również DivX. Stosowany jest do zapisu ruchomych obrazów nie tylko w HD, ale i w innych rozdzielczościach. Znajdziemy go chociażby w komórkach czy w aparatach fotograficznych.